Nawet nowy budynek, jeśli nie będzie w odpowiednim czasie konserwowany, może ulec poważnemu uszkodzeniu. Zgodnie z powiedzeniem, że lepiej zapobiegać niż leczyć, dla poważnego administratora konserwacja budynków jest sprawą oczywistą i bardzo ważną. Dlatego też drobne prace konserwatorskie będzie odpowiednio i z wyprzedzeniem planował tak zwanym systemem planowo-zapobiegawczych remontów czyli w skrócie PZR.
System planowo-zapobiegawczych remontów
System planowo-zapobiegawczych remontów (PZR) jest sumą wszystkich techniczno-organizacyjnych przedsięwzięć zapobiegawczych, dozoru technicznego oraz wszystkich rodzajów remontów – konserwatorskich napraw, remontów bieżących i generalnych. Wyróżniają go takie cechy jak: planowanie – drobne konserwacje budynku przeprowadza się regularnie w planowanej kolejności, bez oczekiwania na powstanie uszkodzenia. Kolejną cechą tego systemu jest cykliczność, czyli powtarzalność remontów po upływie z góry określonego czasu (np. kontrola gwarancyjna i pogwarancyjna). Okres między dwoma planowanymi remontami nazywa się cyklem remontowym. Zapobiegawczość to działanie w okresie między remontowym czyli wykonywanie przeglądów.
Ale ten system jak i każdy inny posiada swoje wady. Jedną z większych jest „sztywność” normatywów remontowych – mimo korekt przy pomocy wskaźników remontowych powoduje, że część wykonywanych robót nie jest w pełni zgodna z realnymi potrzebami. Ale się je wykonuje, bo takie są zasady po prostu a nie warunki techniczne, które uzasadniają wykonanie drobnej naprawy.
Zalety tego systemu
Taki system jednak pozwala na planowanie większych remontów, a zapobiega dużym i nagłym awariom, dlatego regularnie przeprowadza się prace konserwatorskie na dachach, sprawdza się systemy wentylacyjne, instalacje hydrauliczne lub gazowe. W razie wykrycia jakiegokolwiek problemu naprawia się dane urządzenie lub cześć budynku. Tak zaplanowana konserwacja budynków zapewnia ich dłuższą żywotność i odpowiedni stan techniczny.
